معلمان به ما یاد می دهند که چگونه از کسانی که در حق ما خوبی و بزرگواری کرده اند قدر دانی و سپاس گزاری کنیم . چگونه در قبال خوبی که در حق ما شده ، عکس العمل نشان دهیم . و همین طور چگونه حتی جواب بدی را با خوبی دهیم ؟ .... و در محضر کدام استاد ، کدام بزرگ مرد می توان چنین مطالبی را یاد گرفت. پس با این اوصاف معلمی شغل یا حرفه نیست ، معلمی تعهد و عشق است معلمی هنر توانمندی است که این هنر در تک تک شما اساتید دلسوز و بزرگ نهفته است. پس معلمی نه تنها شغل نیست بلکه عرصه و میدان و جولانگاه تأثیر گذاشتن و یاد دادن است یاد دادن آنچه را که برای پیشرفت و بزرگ شدن یک دانشجو لازم است معلمان با اعمال و رفتاری که انجام می دهند روی ما تأثیر می گذارند و این تأثیر باعث می شود که آن اعمال را از آنها یاد بگیریم . معلمی واژه ای است مقدس که پیامبران ما برای عمل به مأموریت خود و ابلاغ وحی به مردم ، این منصب را دارا بوده اند . و خداوند در اولین آیه خویش به پیامبر می فرماید :

" اقرا باسم ربک الذی خلق ........................ علّم الانسان عالم یعلم "

" بخوان بنام آفریدگار – پروردگارت بنام خدایی که تمام موجودات عالم را خلق نمود .......... و آموخت به انسان آنچه را که نمی دانست "

از مفهوم آیه چنین بر می آید که خداوند در این آیه خود را معلم انسانها می داند و می فرماید خدا یاد داد به انسان آنچه را که نمی دانست . پس معلم اول خداوند تبارک و تعالی است . و این گونه قرآن کریم به مقام معلمی ارج نهاده است .

در مورد ارزش مقام معلم همین بس که می گویند اسکندر به معلم خویش بیش از پدر و مادرش احترام و تعظیم می کرد از او می پرسند که چرا این همه به معلم خویش احترام می گزاری ؟ در جواب می گوید برای اینکه پدرم مرا از آسمان به زمین آورد حال آنکه استاد و معلمم مرا از زمین به آسمان می برد یعنی معلم با علمی که به ما یاد می دهد و روشنایی که به ضمیر ما می بخشد ما را از زمین ( مادیات ) به ملکوت هدایت می کند .